Πoιητική περφόρμανς στα πλαίσια του "Making Oddkin — for joy, for trouble, for volcano love" ("Φτιάχνοντας Συναλλογενές — για τη χαρά, για το πρόβλημα, για την αγάπη του ηφαιστείου"), σε επιμέλεια Νάντιας Αργυροπούλου. Νίσυρος, 10 Σεπτεμβρίου 2010, Μαντρί του Παντελή. 

Η αρχαιοελληνική λέξη τραγωδία, ωδή του τράγου, είναι πιθανόν να σημαίνει την προέλευση της τραγωδίας από τον διθύραμβο με τον εξάρχοντα και τον χορό από Σατύρους που ονομάζονταν τράγοι.

Τι συμβαίνει όμως όταν ο χορός σε μία ποιητική επιτέλεση είναι πραγματικά ζώα, αίγες κυρίως και κάποιοι τράγοι; 

Στην ποιητική επιτέλεση στο μαντρί της Νισύρου συνεχίζω την έρευνα πάνω στην λέξη "τραγωδία" τραγουδώντας, φορώντας και διαβάζοντας την Αιγίδα μου, περγαμηνή από δέρμα κατσίκας εγγεγραμμένη με χάρτες και ποίηση.

Το κοινό και ο χορός μαζί είναι ένα κοπάδι από υπέροχες αίγες. Το θέατρο είναι ένα ανοιχτό αλλά στεγασμένο μαντρί. Δίνω στις κατσίκες φύλλα συκιάς. Καθώς διαβάζω τα ποιήματα, εναρμονίζομαι αυτοσχεδιαστικά με τη διάθεση του κοπαδιού, πολύ πιο ευαίσθητου από ένα ανθρώπινο ακροατήριο, που πλησιάζει απομακρύνεται με μυρίζει με κοιτάει με ακούει και με φιλάει, δημιουργώντας το δικό του χορικό άσμα και χορό. 

Μετά τις λέξεις, η πόρτα του μαντριού ανοίγει και ο χορός ξεχύνεται στο ανοικτό Κυκλώπειο Αιγαιακό τοπίο.  

Φωτογραφίες: Ιωάννα Βλαχάκη, Λυδία Αντωνίου. Βίντεο: Λυδία Αντωνίου