3η πράξη της "Πρώτης, τελευταίας και παντοτινής Μπιενάλε του Ψηλορείτη" με επιμελητή τον Σταμάτη Σχιζάκη. Eγγραφή του ΠΡ ΠΡ ΠΡ ΠΡ ΦΡ ΦΡΦΡΦΡ ΚΚΚΚ ΧΕΙΧΕΙΧΕΙ ΤΣΟ ΤΡΤΡΤΡΤΡ ΓΙΕΧΕΧΕΧΕ της Φοίβης Γιαννίση εντός και εκτός του μονοπατιού προς τον Τίμιο Σταυρό στις 27 Μαΐου 2019.

"Το έργο ΠΡ ΠΡ ΠΡ ΠΡ ΦΡ ΦΡΦΡΦΡ ΚΚΚΚ Χ ΙΧ ΙΧ Ι ΤΣΟ ΤΡΤΡΤΡΤΡ ΓΙ ΧΕΧΕΧΕ στοχεύει στην επικάλυψη του μονοπατιού προς την κορυφή του Ψηλορείτη με ένα δεύτερο ποιητικό μονοπάτι. Ο δυσπρόφερτος τίτλος προέρχεται από μια προσπάθεια της Γιαννίση να απομαγνητοφωνήσει τη φράση με την οποία οι βοσκοί καλούν τις αίγες να βγουν από το μαντρί. Αυτό το στοιχείο μιας προφορικής γλώσσας που προέρχεται από ανθρώπους αλλά προορίζεται για ζώα είναι ενδεικτικό του στόχου των επιλεγμένων λυρικών αποσπασμάτων, φράσεων και αποσπασμάτων που συνοδεύουν τον διαβάτη στο μονοπάτι. Τα ποιητικά σπαράγματα τοποθετούνται γύρω και έξω από τη διαδρομή προς την κορυφή του Τίμιου Σταυρού ("παρά την οίμη", δηλαδή το δρόμο, παροιμίες κυριολεκτικά). Ο διαβάτης μπορεί να διαβάζει ή να απαγγέλει φωναχτά αυτές τις "παροιμίες" στο δρόμο του συνδέοντας τις λέξεις με το τοπίο. Σε αυτή την χωροποιημένη εκδοχή της "Χίμαιρας" που παρουσιάζεται στον Ψηλορείτη, ο διαβάτης που ενδεχομένως να συναντήσει το έργο θα έχει τη δυνατότητα να απαγγείλει τους στίχους και να συνεισφέρει ποιητικά, λυρικά και μουσικά στο τοπίο. Δελεασμένος από τις παροιμίες, ο διαβάτης - αναγνώστης ενδέχεται να εγκαταλείψει το μονοπάτι και να μετατραπεί σε μια αναρριχόμενη αίγα, σε ακόμα μια χίμαιρα."

Σταμάτης Σχιζάκης

"Το έργο Χίμαιρα είναι ένα πολλαπλό έργο καταγραφής, συρραφής, συναρμογής και επαναδιάταξης του αρχείου που προκύπτει. Κάθε νέα μορφή του έργου είναι μία ταξινομική διασάλευση του αρχείου με τα δικά του μέσα. Το βιβλίο “Χίμαιρα” είναι κι αυτό μία ταξινομική διασάλευση. Πού βρίσκεται το ζώο, το ζωντανό, μέσα σε αυτή την άσκηση θανάτου; Η γίδα είναι ελεύθερη να σκαρφαλώνει χωρίς να απευθύνεται στο μέλλον. Η καταγραφή αντίθετα είναι μία διαδικασία τελικής μορφοποίησης που αποκόπτει τη στιγμή από τη ροή της ζωής. Για λίγο, κάθε νέα επανατοποθέτηση του υλικού αποτελεί την εγκαθίδρυση μίας νέας κίνησης, ένα φύσημα νέας ζωής· μέχρις ότου η διαδικασία τελειώσει και παγιωθεί μέσα στην ολοκλήρωσή της. Στον Ψηλορείτη εκτυλίσσεται το τελευταίο επεισόδιο αυτού του έργου που ξεκίνησε με τον ήχο των βουνών και τα κουδούνια των ζώων. Οι φωνές ζώων και ανθρώπων εγχαράσσονται στο έδαφος. Τώρα η γη μιλάει. Ο αναγνώστης που θα περάσει μετά ίσως διαβάσει κάποια από τα αποσπάσματα που δεν θα έχουν σβηστεί. Αν διαβάσει δυνατά τον δρόμο του, ένα νέο τραγούδι θα ακουστεί: η οίμη, το τραγούδι του δρόμου. Ένα ποίημα στην εκτεταμένη σελίδα της ανάβασης, της λωρίδας που ελίσσεται στην πλαγιά. Διατρέχουμε την πλαγιά με τα πόδια, το ποίημα επιστρέφει στο έδαφος, τα πόδια στο σκαρφάλωμα, η φωνή στον αέρα, τα κουδούνια στον ουρανό. Βελάζουμε."

Φοίβη Γιαννίση